Udział w pogrzebie "Łupaszki" był symbolicznym oddaniem hołdu wszystkim zamordowanym i poległym z bronią w ręku żołnierzom II konspiracji, którzy nie zgodzili się na narzuconą przez obce mocarstwo okupacyjna władzą. Pojechaliśmy z Młodym do Warszawy i co zobaczyliśmy? Zobaczyliśmy liczne grupy rekonstrukcyjne, polskie wojsko i rzesze ludzi, którzy przybyli pożegnać i symbolicznie oddać honor "Łupaszce" i symbolizowanym przez niego Żołnierzom Niezłomnym. Zobaczyliśmy przede wszystkim ogromną ilość małych dzieci i młodzieży. Dzieci poubieranych w mundury powstańców, mundury Żołnierzy NSZ i wielu innych formacji, łącznie z dziećmi Powstania Warszawskiego. Zobaczyliśmy rodziny z dzieciakami w wózkach i na rękach z biało-czerwonymi opaskami i flagami. Widzieliśmy kombatantów i starszych ludzi, którzy z radością, ale i niedowierzaniem patrzyli na to najmłodsze pokolenie Polaków. Widzieliśmy wiele łez wzruszenia. Zobaczylliśmy Prezydenta, który pieszo odprowadził trumnę ze szczątkami pułkownika- złożoną na wojskowej lawecie- na miejsce wiecznego spoczynku. Usłyszeliśmy wyśpiewane spontanicznie, acapella przez zebranych wszystkie cztery zwrotki polskiego hymnu. Wbrew protokołowi ceremonii. Ale kompania honorowa stanęła na wysokości zadania i przez cały czas śpiewania przez Polaków swojego hymnu oddawała honory salutując. Widzieliśmy dziewczynę w stabilizatorze kolana, która o kulach przeszła 1,5 kilometrową trasę konduktu z kościoła na Powązki. Słyszeliśmy pełne godności przemówienie Prezydenta i ściskające za gardło przemówienie siostrzeńca pułkownika. Morze ludzi. Uczucia nie do opisania. 19 godzin z Młodym poza domem. Ale Piotrek ani raz nie poskarżył sie, że się mu nudzi, nie zapytał, jak ma to w zwyczaju: "długo jeszcze?". Jestem z niego dumny. Oddaliśmy to co należne wybitnemu dowódcy i żołnierzowi. Cześć i chwała polskim bohaterom.
